Interferencja cząstek i interpretacja kopenhaska

Słynny eksperyment Thomasa Younga, polegający na przepuszczeniu wiązki światła przez układ dwóch szczelin, w wyniku czego na ekranie, po drugiej stronie powstaje obraz interferencyjny, potwierdził falową naturę światła. Jednak późniejsze eksperymenty, w których przez układ doświadczalny przepuszczano pojedyncze fotony i elektrony, mocno komplikowały wyniki obserwacji. Pojedyncze cząstki wysyłane kolejno w układ dwóch szczelin „interferowały same ze sobą” niejako przechodząc przez obie szczeliny jednocześnie. Dodatkowo, każda próba ingerencji w układ (poprzez zastosowanie detektora przy otworach w celu wykrycia, którędy cząstka przechodzi) kończyła się redukcją funkcji falowej światła do pojedynczej cząstki, a obraz interferencyjny znikał.

interferencja

[Akt obserwacji fali jest przyczyną jej redukcji, w wyniku czego fala staje się cząstką. Cząstka pojawia się jako obiektywny obiekt dopiero wtedy gdy ją obserwujemy.]